Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019 πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερο δημιουργικό ενθουσιασμό η διαδικασία διερεύνησης του πεδίου στην περιοχή της Αρέθουσας και του Ληλάντιου πεδίου.

Συμμετείχαν: ο επιστημονικός υπεύθυνος Γιάννης Ζιώγας, οι δάσκαλοι Γιώργος Ζαφειρίου, Παναγιώτης Καλογιάννης, Μίνα Κουζούνη και τα μέλη του Συμβουλίου: Χαρίκλεια Μυταρά, Αδαμαντία Ζαρογκίκα, Βάσω Λοβέρδου, Βίκυ Παπαμανώλη και Ελένη Σκαρίμπα. Συμμετείχαν 30 παιδιά, τα 20 από το προσφυγικό camp της Ριτσώνας, τα περισσότερα συριακής καταγωγής με τους δύο συνοδούς τους.

Στην Αρέθουσα μας μίλησε η Αρχαιολόγος κυρία Αμαλία Καραπασχαλίδου και ο κύριος Παναγιώτης Συκιώτης, τον οποίο συναντήσαμε στις πηγές της Αρέθουσας.

Το σημαντικό σε αυτή τη διαδικασία ήταν οι ιστορίες, οι μύθοι και οι θρύλοι που ακούσαμε, η δύναμη των εικόνων που είδαμε, η κατανόηση του τοπίου και η επαφή με τους ανθρώπους.

Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες, εικόνες και συμβάντα που μας εντυπώθηκαν:

– Είδαμε και γευτήκαμε το υφάλμυρο νερό της πηγής της Αρέθουσας, που είναι τα δάκρυα του Αλφειού που θρηνεί για την αδυναμία του να προσεγγίσει την Αρέθουσα.

– Ακούσαμε ότι στην περιοχή έχουν βρεθεί δύο τάφοι ανθρώπων από τη Συρία που έζησαν στην πόλη της Χαλκίδας στα Ρωμαϊκά χρόνια.

– Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χαλκίδας βρίσκεται ένα βωμός στη θεά Κυβέλη, μια θεά από τη Συρία που στα Ρωμαϊκά χρόνια λατρεύονταν παράλληλα με την Ήρα. Στον βωμό γράφει: ΕΚ ΣΥΡΙΑΣ.

– Η βιωματική γνωριμία με την πηγή της Αρέθουσας, και οι ιστορίες που μας διηγήθηκε ο Παναγιώτης Συκιώτης.

– Ο κύκνος της Αρέθουσας.

– Στον Μύτικα είδαμε τους δυο πύργους χωρίς πόρτες, για να προφυλάσσεται η φρουρά ανέβαιναν μόνο με ανεμόσκαλα.

– Στο λόφο των δίδυμων πύργων είδαμε τις τοπικές ορχιδέες.

– Η αυτοσχέδια παράσταση με τα τραγούδια των δασών με τα κορίτσια από τη Συρία στο λόφο των δίδυμων πύργων.

– Στο Λήλαντα ποταμό σκάψαμε το χώμα και αγγίξαμε τον μυθικό πηλό. Νιώσαμε το δέος μπροστά στην φρεσκοτοποθετημένη άσφαλτο έτοιμη να καταβροχθίσει τον πρόσφατα σκαμμένο αρχαιολογικό χώρο πίσω από τα ΚΤΕΛ καθώς και το συνεργείο των τοπογράφων που έκαναν την τελευταία, ίσως, αποτύπωση πριν καταχωθούν για να περάσει ο δρόμος.

Αυτές οι εικόνες και κυρίως η δυναμική της ομαδικής συνέργειας μπορούν να τροφοδοτήσουν την εκπαιδευτική διεργασία στο Εργαστήρι Τέχνης. Οι ήχοι, οι εικόνες, οι ύλες, οι διαδρομές είναι οι εμπειρίες του πραγματικού μύθου, το καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό υλικό που θα επεξεργαστούμε.

Οι πραγματολογικές πληροφορίες έχουν σημασία μόνον όταν μετασχηματίζονται σε βιωμένη εμπειρία στο πεδίο, όπως έλεγε και ο μέγας παιδαγωγός John Dewey:

“Ο Παρθενώνας θα έχει σημασία μόνον όσο υπάρχουν άνθρωποι που θα ανακαλύπτουν κάτι σε αυτόν”